In de portretten en straatfotografie van Henk Thijs is duidelijk de invloed te herkennen van André Kertesz en Henri Cartier Bresson. Sfeer, compositie en stijl plaatsen hem als fotograaf in de traditie van deze geroemde stylisten. In zijn foto's laat hij eenzelfde sterk ontwikkeld gevoel voor detail en lichtval zien. Toch is hij geen verlate tijdgenoot van Kertesz en Cartier Bresson. Thijs geeft zijn beelden een extra dimensie mee door gebruik te maken van oude drukprocessen zoals gomdruk en broomolie, technieken die een nadrukkelijke relatie aangaan met het beeld zelf. Henk Thijs heeft in de jaren tachtig naam gemaakt met zijn ballet- en toneelfoto's die hij maakte in opdracht van het Ballet van Vlaanderen, het Nationale Toneel in Den Haag en het Stadttheater Aachen. Deze werden met grote regelmaat gepubliceerd in dag- en weekbladen zoals de Volkskrant, NRC-Handelsblad, Vrij Nederland, de Gazet van Antwerpen, Der Spiegel en Die Süddeutsche Zeitung. Zijn serie portetten van Limburgse kunstenaars in het Foto museum in Sittard heeft hem vervolgens definitief op de kaart gezet als fotograaf. Thijs is gefascineerd door beelden die niet zozeer opvallen door 'het biezondere', maar meer door de charme van het alledaagse en ongewilde contrasten. Het argeloze reilen en zeilen van de mens betekenis geven door het te elimeren uit zijn omgeving. De daar uit voort vloeiende grote verscheidenheid aan beelden vragen naar zijn gevoel steeds duidelijker om verschillende druktechnieken; momenteel werkt hij vooral met procedé's zoals broomolie, gomdrukken en cyanotypieën. Een gericht maar beperkt kleurgebruik biedt hem de mogelijkheid om afdrukken te realiseren. Inmiddels is Thijs een gewaardeerd expert op het gebied van oude fotoprocedé's in binnen en buitenland, zoals ook mag blijken uit zijn bijdrage aan het gerenommeerde Post-Factory Photography en AlternativePhotography. Henk Thijs exposeert regelmatig in Nederland, Frankrijk en België , zowel solo als in groepsverband. De meest recente exposities, in Apeldoorn en Heerlen, waren beide omvangrijke overzichtstentoonstellingen.
Door de huidige schaarste aan analoog fotomateriaal (zowel Agfa als ook Kodak hebben beide b.v. de productie van grootformatige lith-film gestaakt), was een uitwijken naar digitaal fotograferen onvermijdelijk en bovendien een uitdaging.
Naast het maken van de benodigde grote negatieven voor gom en (broom)olie drukken, lag een uitstap naar inkjet-printing voor de hand, met dien verstande dat het primair een zoeken was naar een eigen stijl en behoud van het oude uitgangspunt : een beeld meer betekenis kunnen geven door de uiteindelijke afdruk. Dit leidde tot eindelose experimenten met 300 grs aquarel en koperdruk papier , gecoat met een eigen emulsie van o.a. lijm, chroom-aluin, eiwit, caseine om het papier geschikt te maken voor inkjetprinting. Dit resulteerde uiteindelijk in het gebruik maken van A3 printers met zelf te vullen cartridges met permanente pigment-inkten (5 maal kleur, en voor zwart/wit, 5 maal UT2 zwartwit tinten) en een 300 grams Hahnemuehle koperdruk papier. Dat de digitale techniek ook een haast onuitputtelijke bron van bewerkingsmogelijkheden bood lag voor de hand, met als bijkomend fenomeen een uiterst tijdrovende en moeizame weg om tot een acceptabel resultaat te komen, in dit geval staat 'digitaal' niet voor snelheid. Het mag ook niet onvermeld blijven dat door de jaren heen de iconen uit de schilderkunst steeds meer aandacht kregen; van b.v. Hammershoi en Holbein tot een Francis Bacon en vooral Hopper & Hockney. De volgende expositie in Burg RODE te Herzogenrath (D) zal grotendeels uit deze zg. glicee prints bestaan. 
Meer informatie over de verschillende technieken is o.a. te vinden op de volgende websites:

http://www.edeldruck.com/links.html

http://www.alternativephotography.com/artists/henk_thijs.html